Verwaterd

Inmiddels bijna 150 km verwijderd van
Sevilla (Fuente de Cantos)na enkele dagen van overtollige regenval. De TV beelden die we zagen toonden de ellende voor de algemene burger. De 8 pelgrims die dagelijks een afstand onder bijzondere omstandigheden moesten afleggen werden terecht over het hoofd gezien. Hun aandacht ligt bij henzelf. Voor afleiding is onder zulke extreme omstandigheden geen tijd. Stroompjes veranderden in beken en beken in kleine rivieren. Deze oversteken waar geen weg of karrespoor meer te vinden was werd telkens een uitdaging. Gisteren hadden we 3 van dergelijke extreme situaties. Eerst is het nog zoeken naar een mogelijke plek maar dan moeten toch de schoenen uit, de broek ver boven de knieën en dan pas voor pas door het ijskoude water vaak 20-30 meter. Wanneer nodig kun je nog besluiten de open wandelschoenen aan te doen maar dan moet je eerst weer in de rugzak graven, enz.
de 2e keer dacht ik een goede plek te hebben gevonden om de oversteek te maken maar helaas met mijn rugzak op sprong ik toch iets minder ver dan gehoopt en belande dus met een been in de prut. Gelukkig kon ik me er snel uitwerken en dankzij mijn regenbroek en de Gamaschen die strak zaten bleef de waterschade in mijn schoen beperkt. Vandaag nog enkele van dergelijke omstandigheden gehad. Je merkt wel dat deze route van een ander kaliber is dan de Camino Francees die ik in 2006 liep. Daar waren bij dergelijke oversteken aan de zijkanten stapstenen of waren er hulpvaardige mensen met auto´s die je zouden helpen. Nu reden de auto´s door. Gisteren regende het zelfs op een gegeven moment zo erg dat ik met een belg nog net optijd onder een brug van de snelweg kon schuilen. Ik zal maar niet zeggen hoe koud dat was na 1,5 uur. En liften hielp niet want alles reed door. De betekenis van het pelgrimeren is voor de autochtone bevolking zeker nog niet levend. Dat zou een missionaire opdracht kunnen zijn vanuit het Vaticaan naar deze gemmenschappen. De communicatie met de mede pelgrims die ik meestal alleen in de ochtend en de namiddag ontmoet is prima. Uit een paar Belgen, Duitsers, een Italiaanse en een Fransman bestaat het gehele gezelschap. Op een route van 25 km. zie je dus 8 mensen al snel niet meer. Hoewel soms wel bij zo´n waterballet want dat houdt erg op zeker aan het begin van de dag. Vandaag op de hoogte van de Extramadura (800 - 1000 m. hoogte) begonnen, een gebied van 350 km lengte met een bewoneraantal van slechts 27 per km2. Eindeloze gebieden met af en toe in de verte een schaapherder. Wel veel kurkeiken en steeneiken. Van de laatste zijn de eikels een voedselbron voor het Iberische varken, Dat is een zwart varken zonder krulstaart en zonder haren. Het vlees moet buitengewoon van smaak zijn. Maar na vanavond op TV verplicht in het restaurant het stierenvechten te hebben gezien heb ik maar vis besteld en meer begrip op kunnen brengen voor acties van dieren welzijnsorganisaties in deze kwesties.
Gelukkig vandaag in een klooster aangekomen zodat ik eindelijk alles kon wassen en drogen. De andere onderkomens waren zo slecht en koud dat zelfs de gedragen kleding de volgende dag niet droog was en reserve kleding heb je nodig voor na aankomst op wat extra sokken en ondergoed na. Hopelijk heb ik wat dat betreft hetr ergste achter de rug. Dank voor al jullie reacties. Het is 23.00 uur en bij de gratie van de nachtwacht die mijn Spaans goed begrijpt mocht ik nu iedereen naar bed is nog even op internet. Yot een volgende keer.
Ps. Tom ik heb het boek nog niet.