In Balans
Door: Jos Pronk
Blijf op de hoogte en volg Jos
15 Mei 2006 | Spanje, Rabanal del Camino
Het gaat gelukkig niet slechter met mijn benen na de waarschijnlijke zonverbrandingen. Het advies is zonodig een dokter te raadplegen maar dat is een gedachte die ook al bij me was opgekomen. Maar voor het zover is zullen we toch zien Santiago in zicht te krijgen. Met in gedachte de woordspeling: ¨Eerst Santiago zien en dan pas sterven¨. Vandaag was het gedurende de 38 km mooi en zonnig weer met een zeer afwisselend landschap en dat doet toch veel met een mens. Zo alleen in de eenzame omgeving zoals de afgelopen week heeft velen doen besluiten de bus of de trein te nemen met als gevolg dat het nu al veel drukker wordt. Maar juist die monotone omgeving had ik ook niet willen missen omdat je merkt hoe traag jij onderdeel bent van het universum. Zoals ik schreef dat het wel leek of ik de zonnewijzer was. Zo is het ook. Als je dan zoals vandaag en gisteren ook lange afstanden maakt maar toch in een wisselende natuur en af en toe een enigszins bewoonbaar dorp maak je toch op geheel andere wijze deel uit van het universum terwijl je toch geheel alleen daar loopt, niemand ziet of spreekt. Daarover nadenkende kwam ik op de titel van deze bijdrage. Het gevoel te hebben meer in balans te komen met jezelf en met je omgeving. Maar ook klaar te zijn om weer terug te keren naar een andere situatie die veel hectischer is maar waarbij je voor jezelf kunt terug vallen op wat je hebt ervaren.en ongetwijfeld zal dat ook voor velen verschillend zijn. Helaas ontbreekt de tijd om op al jullie eracties te antwoorden. Maqar uiteraard stekt die van Els boven alles uit. Ik denk dat menigeen in mijn omgeving hier (vaak ontmoeten met een regelmaat diversen elkaar wel bij het avondeten) niet meer vreemd opkijken als de telefoon die in mijn borstzak zit gaat. Ik zeg dan dat dat mijn hart is en dus ook mijn geweten. Na een vreemde blik in de ogen verklaarde ik dan in alle oprechtheid dat dat mijn echtgenote zal zijn. Na deze overdenking zeg ik ieder welterusten want 22.00 uur is wel de uiterste tijd voor een pelgrim.
Dank voor jullie medeleven en reacties.
Jos
Dank voor jullie medeleven en reacties.
Jos
-
15 Mei 2006 - 20:13
Adri:
Ga jij maar lekker slapen,bijna elke avond een mail, het is geweldig,je verhalen blijven me boeien,ik kan me zo voorstellen dat je ondanks enkele ontberingen geniet,maar wel terug komen hoor na Santiago. Je hebt vast ook veel te vertellen en al die foto's.
Hier is alles oké, we gaan gewoon door met onze dagelijkse beslommeringen,niet te vergelijken,maar ook fijn.Jos kijk alweer naar de volgende mail uit.liefs Adri -
15 Mei 2006 - 23:00
Jorisca:
Je doet het prima!!!
Weer een dag ingelopen op je schema,zag ik.Je haalt het!!! -
16 Mei 2006 - 07:05
Guido:
Hey pap!!
Nou, doet me deugd dat die benen niet slechter worden en dat ze nog immer goed dienst doen jou richting Satiago te brengen. Ga je niet te hard? Anders moet je daar daadwerkelijk vakantie gaan houden.. ;-)
Voorts ben ik aangenomen bij de politie (althans dat baantje via uitzendbureau)! Ga derhalve gedurende 3 maanden 36 uur per week (verdeeld over 4 dagen) aan de slag om eens de convenanten die de politie sluit onder de loep te nemen en een beetje de organisatie van binnen bekijken. Krijg zo af en toe een auto om me te verplaatsen, helaas zonder rood en blauw, zonder sirenes, laat staan dat er een Walther P5 aan mijn riem bungelt...
Keep on going, het einde is in zicht!!
Liefs de benjamin van de pronkies! -
16 Mei 2006 - 08:04
Hans:
hadiejos,
ik vrees toch voor een kleine zonnesteek.....ik herinnerde je expres aan jouw blokfluittijd en verwachtte een felle reactie van je terug: "het was een BAMBOEFLUIT"! ik weet hoe gevoelig dit ligt....
pas maar op in die zon dus!
wanneer ga je volgens laatste schema over de "eindstreep"?
hans
-
16 Mei 2006 - 19:26
Arthur:
Beste Jos, zo te horen is de stayer in je nog niet dood. Groeten van Ruli, die zondag weer richting Jakarta is gegaan. Sterkte met de zon en de kilometers! -
16 Mei 2006 - 20:01
Jan Mijnans:
Mooi om te lezen hoe je in een fraaie omgeving tot rustig nadenken komt;"onderdeel van het universum". Zo klein maar toch zo uniek als mens. Veel sterkte met je verdere tocht. Tot ziens en tevens groeten van Goline.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
