Omzien (in verwondering) - Reisverslag uit Santiago de Compostela, Spanje van Jos Pronk - WaarBenJij.nu Omzien (in verwondering) - Reisverslag uit Santiago de Compostela, Spanje van Jos Pronk - WaarBenJij.nu

Omzien (in verwondering)

Door: Jos Pronk

Blijf op de hoogte en volg Jos

27 Mei 2006 | Spanje, Santiago de Compostela

De afgelopen dagen was internet contact onmogelijk. Maar in het café waar ik nu weer zit kun je voor een consumptie gratis internetten zolang er geen andere gegadigden zijn. Zo heb ik eerst uitgezocht welke vlucht ik maandag hoop te kunnen regelen. Zaterdag en zondag lukt moeilijk omdat alles nu dicht is. Maar we zullen zien of ze me kunnen helpen. Vandaar ook even dit bericht. Het is wel wat vroeg maar met het prachtige weer van vandaag gaat een biertje er ook nu wel in.
Helaas moest de jongen waarmee ik de kamer hier in Santiago huurde wegens beenproblemen al in Negrero stoppen met als gevolg dat ik vannacht op de strijkkamer van het appartementengebouw waar we huurden slaap voor 10 euro. Is ook weer eens iets anders. Gelijk voor morgen een goede kamer geregeld en die prijs bijgesteld naar 20 euro. Zo werkt dat in een vrijhandelszone, nietwaar?.
Omdat hij 2 anderen kende had ik daar toch onderweg zeer aardig contact mee, de één was dominee en met 69 nog steeds actief, de vrouw was 45 en psycho-therapeut dat leverde 2 boeiende dagen van gesprekken op. Zoals deelname aan de eucharistie in de Spaanse katholieke kerk. Geen van beiden hadden we het gedaan vanwege de officële houding van de RK kerk. Ik vertelde dat ik me toch had voorgenomen vandaag of morgen n de kathedraal het bij de beichtstoel eens te vragen. De dominee wist het antwoord wel, ik ben benieuwd of ik, die meent Christen te zijn, na zo´n pelgrimstocht geen eenheid mag vormen met katholieken bij de eucharistie? Het antwoord houden jullie tegoed. Zij bleven in het plaatsje Cee achter terwijl ik door wilde naar Finisterre. De tocht gisteren naar Finistere was subliem. Echt een hoogtepunt. Prachtige vergezichten over een azuurblauwe zee. Het leek wel Nice. Verder door heerlijk ruikende eucalyptusbossen. De bouwwerken voor appartementen staan hier volop in de stijgers. Ik moet zeggen dat ik blij was dat ik in Finisterre was. Vooral het vele dalen deed zeer aan mijn tenen. Verder heb ik itt. de reactie van Reinoud geen echte (voet-)problemen gehad. Maar Finisterre was een prachtig slot. We kregen een officieel diploma en ´s-avonds ben ik nog naar de punt van F. gaan lopen en via de andere kustlijn terug om foto´s te nemen van de zonsondergang. Al met al toch nog weer 8 km. In totaal zal ik dus officieel ong. 1035 km gelopen hebben volgens de route. De rest van verkeerd lopen en het stadsbezoek waren toegift. Mijn overweging om de andere punt nl. die in Mixta te bezoeken heb ik laten ¨varen¨. Ik zag genoeg water. Meer dan duizend km heb ik de zon gevolgd naar het Westen. De ondergaande zon gaf aan dat die richting er nog duizenden km´s te gaan zijn maar voor mensen niet meer te voet. Hier beëindigde ik mijn fantastische reis. Ik ben behalve Els, Gode dankbaar dat ik het gedaan heb en dat het tot een goed einde is gekomen.Ik had er vooraf geen weddenschap op durven afsluiten. In veel opzichten ben ik geslaagd. Niet alleen fysiek. De Camino die zoveel tijd brengt geeft ook de mogelijkheid meer en misschien beter tot jezelf te komen. Niet dat ik geloof dat ik er een beter mens door ben geworden, wel dat je duidelijker de sterkte en de zwaktes van jezelf onderkent en deze kunt plaatsen. Aan het één valt meer en beter te werken dan aan het andere. Het verwondert dan ook dat omkijkend de positieve aspecten van de reis verre in de meerderheid zijn. De uitwerking van mijn dagboek en de foto´s zullen me met de verdere plaatsbepaling zeker helpen. De reis was lang, soms te lang, met 3 of 4 weken zou ik ook zeker kunnen volstaan. Maar wel heerlijk om op deze wijze eens, bijna geheel, alleen te zijn (en toch te weten dat er een huisfront is). De indeling van Jorisca komt inderdaad wel overeen met de verschillende situaties.
Een aardig moment was ook toen ik langs de kust een huis tegenkwam dat bij het grote toegangshek aan weerszijden 2 schilden had met de naam Jacobus. Wist dus niet waaraan ik dat verdient had. Maar om een foto te nemen moest ik eerst andere deleten. Het gevolg was dat de waakhond des huizes een aanslag op mij voorbereide zodat ik halsoverkop en niet dichterbij dan ik wilde de foto nam en ijlings het hazenpad koos.
Vrienden, ik moet nu eerst het ticket zien te regelen maar jullie houden zeker nog een bericht tegoed en nogmaals dank voor al jullie medeleven en goede wensen.
Jos

  • 28 Mei 2006 - 12:12

    Els:

    Voordat ik naar Madrid vertrek wil ik nog 1 keer iets op deze site zetten en is het weer een gedicht, maar nu van Hans van Bergen. Ik kwam het van de week toevallig tegen, vond het zeer treffend en echt prachtig. Jos, misschien herken jij er iets in en kan je meeleven en meevoelen met de dichter.

    Pelgrimstocht

    Toen de stilte brak in zijn hoofd
    onder druk van de wereld die
    hij zelf had toegelaten, strikte hij
    op een ochtend zijn schoenen,
    zocht naar woorden voor een afscheid
    en vertrok zonder nog iets te zeggen
    op weg naar een beeld
    waar hem verlossing scheen,
    naar een veld
    ver weg onder sterren.

    Maanden schreef hij met de afdruk
    van zijn voeten, zijn naam in de huid
    van oude wegen. Trok stofsporen
    als een web tussen stad en stad en stad
    op weg naar zijn doel.

    En op de telmaat van zijn passen
    formuleerde hij zorgvuldig
    de vragen die hij stellen zou
    als zijn tocht was afgelegd.
    Aan de sterren zou hij de woorden
    vragen om te beschrijven wat zijn hart
    niet meer zeggen kon,
    aan de vier winden de gedachten
    die hij zelf niet vormen kon
    en de rotsen aan het einde van zijn reis
    zou hij smeken hem zijn eigen weg
    te duiden die hij was kwijtgeraakt.

    Maar toen hij knielde
    na een tocht van maanden
    voor de poorten van zijn doel
    hadden zon en wind
    en stof en regen
    al zijn vragen uitgewist.

    De woorden van zijn hart
    had hij een halve weg terug
    al gelezen in de dans
    van vonken
    boven een avondvuur,
    zijn verstarde gedachten
    waren nooit zo helder
    verwoord als door elke zucht
    van zijn eigen ademtocht
    bij elke pas die hij naar hier had gezet
    en zijn toekomstweg stond geschreven
    in de lijnen van
    een kiezelsteen die hij
    weken eerder al had geraapt
    bij de monding van een rivier.

    Toen hij knielde
    op een Spaans veld onder de sterren
    hadden zijn vingers
    alle antwoorden al gelezen
    telkens als zij streken
    als een stille mantra
    over de ribbels van de schelp
    om zijn hals
    en geklonken in het ruisen
    van de kalme zee in haar holte
    waar hij naar had geluisterd
    op stille avonden
    in andere velden onder
    andere hemels van sterren.

  • 28 Mei 2006 - 13:25

    Adri:

    Lieve Jos,eigenlijk pas ik niet echt onder z`on prachtig gedicht van Els ,wat wel zeer je hele tocht onder woorden brengt,
    Ik had je nog niet kunnen feliciteren met dit geweldige resultaat,ik hou niet zo van lopen, dat weet je dus heb ik hier ontzettend veel bewondering voor.
    Gelukkig kan ik je dat donderdag zelf weer vertellen .Nog een paar heerlijke dagen met Els in Mardrid en tot gauw, liefa Adri

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Spanje, Santiago de Compostela

Jos

Wandeling Camino del Norte

Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 267
Totaal aantal bezoekers 151418

Voorgaande reizen:

21 Mei 2007 - 23 Mei 2007

Mijn eerste reis

Landen bezocht: