¨Even¨ bijpraten

¨Even¨?
Dat is een rekbaar begrip, zeker voor hen die me goed kennen. Een grote metalen machine waar je op moet hameren (echt hufterproof) in de gang van het gemeentehuis van Casar de Caseres, 310 km. op weg. Ben iets voor op het schema maar de omstandigheden op de route of het weer dwingen soms tot andere beslissingen. Het typen op deze machine is zeer tijdrovend doordat je iedere aanslag moetaanhouden voordat deze op het scherm komt. Dank voor jullie reacties en het bericht dat Els heeft geplaatst met de 3 foto,s. De andere zijn van vorige tochten. Ik moet maar eens omzien naar een andere mogelijkheid. Gisteren in de raadszaal van het gemeentehuis van Valdesalor ¨geslapen¨ op een gymnastiekmat die ik uiteindelijk onder mijn arm heb mee genomen naar de wc/douche/wasruimte omdat een ¨snurker¨ mij en 2 anderen het slapen onmogelijk maakte. De Ned. vriend die ik vanochtend sprak verbaasde dat. Hij had nergens last van gehad. Dat klopt want hij doet in de nacht zijn gehoorapparaat uit!!!
Ook loopt een Amstelvener een aantal dagen voor me uit (Hans Heijerman). Ik ken hem niet maar het was wel bijzonder dat ik een week geleden onderweg mijn schoenen opnieuw wilde vastbinden;
ik naast de steen een rood metalen rommeltje zag staan met een steen er op. Dat wekte mijn nieuwsgierigheid en ik opende het. Er zat, in plastic, een videodoos in. Hierin zat een potlood, puntenslijper, ballpen en een opschrijfboekje met teksten diepelgrims hadden achtergelaten. Zo ook van die Hans uit A. Laat ik nu in Alcuescar in het gastenboek op 15/04 wederom zijn naam tegen komen. Ben wel benieuwd. Zo maak je van niets iets. Hier logeerde ik in een klooster van een katholieke orde. Heel bijzonder was het daar en niet in het minst omdat ik een kamertje voormezelf kreeg omdat ik helemaal uit Merida kwam (35 km).
Het blijkt, naast veel andere verschillen met de vorige reis naar Santiago dat de leeftijd varieert van 55-70. Meerderen lopen als het kan niet meer dan 15-20 km per dag. Als de trajecten langer zijn of het is slecht weer nemen velen de bus. Voor alle duidelijkheid: ik val dus met nog vele anderen buiten die doelgroep. ze gaan voor de fraaie natuur en de prachtige steden en dorpen en hebben zo daarnaast ook een goedkoop onderkomen.
Wandelend door die eindeloze natuur gebieden zie ik vaak op een dag niemand. Soms een hardwerkende landarbeider in de verte waarbij je kunt denken dat hij zich in het zweet werkt om geld te verdienen en ik me in het zweet werk om het uit te geven. De natuur is overweldigend. Als je daar doorheen loopt bekruipt me soms het gevoel dat ik niet weet waar ik mijn aandacht op zal richten. Zelfs je zintuigen onderling wedijveren om voorrang. Je ogen raken constant betrokken op vogels, bloemen en nog zoveel meer, je gehoor vangt constant geluiden op van zingende vogels en krekels die ook om aandacht vragen. Dan ook de geur van bloemen of de mest van een varkensboerderij en daarnaast na verloop van tijd het gevoel in mijn schoenen van voeten die willen rusten en ook de smaak die vraagt om aandacht. Rust is dan even geboden. Schoenen uit, eten, wat drinken en dan weer verder na max. 30 min. Het mag geen feestje worden anders is het geen pelgrimsreis. Maar alle zintuigen zijn weer gerust gesteld en ik kan weer verder op de dagelijkse voettocht van 30.000 - 50.000 stappen. (7000 moet je er maken om gezondheids- redenen. De rest om in te halen wat nog had moeten gebeuren!!) Levend op vnl. water en brood is het een zelf opgelegd gezondheidsregiem waar ik me momenteel zeker niet ongelukkig bij voel.
Beste familie, vrienden en bekenden ik stop er mee. Er is nog veel te vertellen maar dit stukje kost ruim 1,5 uur typen. De secr. van de burgemeester heeft me zojuist gevraagd of ik als ik klaar was de buitendeur achter me wilde dicht trekken want zij was de laatste van het personeel die weg ging. Dat dit alles kan. Nu nog steeds. Ook bij de de democratie van ¨Junta¨ van de Extramdura.
Hetga jullie goed. Ik schrijf als het kan, maar de tijd of gelegenheid ontbreekt vaak om ¨even¨ bij te praten. Jos