Eindelijk

Aan alles komt een einde maar gelukkig meestal niet zonder de toevoeging ¨lijk¨.
Vandaag in Salamanca aangekomen. Het einde van de eerste helft. Omdat er geen gelegenheid is geweest om internet te gebruiken lopen jullie ver achter maar des te harder loop ik. Onlangs zelfs 42,5 km. Inmiddels lig ik 3 dagen voor op het geplande schema. Mijn loopmaatjes zullen moeten opschieten anders ben ik er sneller dan de kaart. De regen en het oversteken van de rivieren vergde veel tijd hoewel we het vaak wel met een paar deden omdat we die dagen in groepjes van 2 of 3 liepen. Neemt niet weg dat het zeer tijdrovend was. Ik denk dat ik bij wel 10 rivieren mijn schoenen uit heb moeten doen. Spanje moet overstroomt zijn. Er was 1 geluk en dat was dat de meeste regen niet op mij terecht kwam. Na 4 dagen of meer almaar regen, blubber nu dus de zon. Met een Spanjaard in een Alberque voor 6 personen op 20 km van Salamanca geslapen dus hadden we alle ruimte en zijn al om 07.30 uur vertrokken zodat we hier om 11.30 uur waren. Het is werkelijk een prachtige universiteitsstad. Heb vanmiddag zowel het automobielmuseum bezocht als het Art Deco museum. Dat alles als Pensionista voor € 2,-- per museum.
Deze tocht is daadwerkelijk veel eenzamer dan de vorige en ook ieder is meer op zichzelf. Slechts op de lange trajecten waaebij je wegen over km. lengte kunt overzien, zie je ook daadwerkelijk iemand letterlijk: ¨in de verste verte¨. Je vraagt je dan wel eens af wie zou dat kunnen zijn? Iemand die ik al eerder tegenkwam of toch niet? Je probeert te onderscheiden op kleur, op een paraplu, 1 of 2 stokken, een korte of een lange broek enz. Niets is nl. belangrijk zodat deze ¨onzin¨, ¨zin¨ krijgt. Dichterbij gekomen lost de vraag zich op als er even gezegd wordt ¨Bon Camino¨ en al snel een kort gesprek volgt.
Bijzonder was ook onlangs mijn ervaring toen ik alleen later op de middag was doorgelopen. Het gebon weer opeens te regenen dat het goot. Ik kon dat niet zien aankomen omdat het vanachter de berg kwam die ik over moest. De vorige gelegenheid was ik juist 30 min. geleden gepasseerd. Eerst dus maar even schuilen onder een afdakje van een vervallen krot, waaronder mijn rugzak en ik dus niet pasten. Het onweerde ook een beetje. Bij de eerste gelegenheid verder de berg over. Ik moest nog een uur. Wat heb ik gelopen af en toe zelfs gehold. Over de berg passeerde ik een weg met op de hoek een (seks-)club. Uiteraard kun je ook daar overnachten!!! maar ben uiterrrd snel via de weg naar de Alberque gegaan waar ik heheel alleen was. Gastvrij ontvangen heb ik de mensen gezien in de dorpse omgeving waar ze leven en de bar de centrale ontmoetingsplaats is. Impressionistische schilderijen geven dat vaak treffend weer. In mijn geval bv. een ouden man die ieder uur kwam om een glas wijn te drinken. Alleen aan de bar zat en ondertussen zijn verband om zijn hand en vingers zat vast te knopen. Het zag eruit of hij er de tiuin mee doet of de ketting van zijn fiets mee heeft schoon gemaakt. Ik wilde hem wel een nieuw verbandje geven maar veronderstelde dat hij en ik niet gelukkiger zouden zijn geworden en heb het dus maar zo gelaten. Zoals ik het nu ook hierbij moet laten want het eten wacht en daarna de slaapplaats. Hopelijk spreek ik jullie binnenkort weer. Het ga een ieder heel erg goed maar mij in het bijzonder.