Mijn rugzak
Door: Jos Pronk
Blijf op de hoogte en volg Jos
02 Oktober 2010 | Nederland, Amstelveen
Voor ik op reis ging en ik vulde mijn rugzak, was dat in gedachten niet alleen met alles wat ik meende nodig te hebben in materieel opzicht maar ook wat ik in mijn hoofd aan bagage wilde meenemen. Van sommige dingen hoopte ik tijdens de reis verlost te raken of hoopte ik in mijn hoofd net zo te kunnen ordenen al de bagage in mijn rugzak. Toen kwam ik ook onderstaand gedicht tegen en heb dat meegenomen en met een zekere regelmaat gelezen in de hoop dat het me zou steunen. Niet in alles ben ik geslaagd omdat ook tijdens deze reis weer bleek dat vaak dingen anders gaan dan je denkt. Ook dat is: de Weg van de Pelgrim. Waardevol om je dat te realiseren. Je bent een mens "van hier en nu" maar ook van "toen en straks". Het gedicht gaat als volgt en de auteur is mij niet bekend.
Rugzak
Ieder mens draagt in zijn leven
Een onzichtbare rugzak mee.
Bergt daarin zijn vreugde en zorgen,
Verzameling van wel en wee
Soms is de rugzak zwaar van stenen,
Dan weer vederlicht,
Blijft er nog wat ruimte over,
Soms kan hij ook niet meer dicht.
Kijk je in een verloren uurtje
Heel de inhoud nog eens door,
Kan er meestal iets verdwijnen
Wat zijn waarde reeds verloor.
Langzaam wordt de rugzak leger
's levensmiddag gaat voorbij
En bij het naderen van de avond,
Werpt men een deel der last opzij.
Maar er is nog veel van waarde,
Wat men koestert, graag behoudt,
Al schijnen het soms kleinigheden,
't Zijn herinneringen, meer dan goud.
Ieder draagt zijn eigen rugzak,
Niemand die hem overneemt,
En men hoeft ook niet te vrezen,
Dat een dief hem ooit ontvreemdt!
Misschien hebben jullie er ook iets aan. In vriendschap en dank voor jullie bijdragen. Jos
Rugzak
Ieder mens draagt in zijn leven
Een onzichtbare rugzak mee.
Bergt daarin zijn vreugde en zorgen,
Verzameling van wel en wee
Soms is de rugzak zwaar van stenen,
Dan weer vederlicht,
Blijft er nog wat ruimte over,
Soms kan hij ook niet meer dicht.
Kijk je in een verloren uurtje
Heel de inhoud nog eens door,
Kan er meestal iets verdwijnen
Wat zijn waarde reeds verloor.
Langzaam wordt de rugzak leger
's levensmiddag gaat voorbij
En bij het naderen van de avond,
Werpt men een deel der last opzij.
Maar er is nog veel van waarde,
Wat men koestert, graag behoudt,
Al schijnen het soms kleinigheden,
't Zijn herinneringen, meer dan goud.
Ieder draagt zijn eigen rugzak,
Niemand die hem overneemt,
En men hoeft ook niet te vrezen,
Dat een dief hem ooit ontvreemdt!
Misschien hebben jullie er ook iets aan. In vriendschap en dank voor jullie bijdragen. Jos
-
05 Oktober 2010 - 12:58
Didi:
Jos, een mooi gedicht!
Ik kende het, maar vind het niet compleet.
Wat mij betreft had er nog een couplet aan toegevoegd mogen worden nl. dat delen met vrienden/familie de last in de rugzak verlicht.
Wie weet komt dat ooit nog.
Lekker weer genieten van thuis!!!
Didi -
24 Oktober 2010 - 23:02
Chris Merx (Australi:
Hi there Jos,
Was just surfing the 'net' looking to see if I could find any relatives and came across your name. Ellie & I visited you in 1997. Sounds like a nice trip if you like walking. I don't walk much although I should do more. The distances are great here. We do most of our travel by car. We have recently moved. If interested, please drop me an email at chmerx@gmail.com -
25 Oktober 2010 - 09:38
Piet De Bres:
Dag Jos,
Van Anna Uiterwijk kreeg ik je internet adres en merk, nu ik het ga bezien dat je inmiddels alweer thuis bent. Ik ga je verslag nog eens helemaal lezen; heb nu alleen wat gegrasduind. Ben wel benieuwd hyoe het je deze 2e keer bevallen is.
Vr. groet, Piet de Bres. -
20 November 2010 - 13:33
Jan Kitty Van Poppel:
Goede morgen Jos
Ik Kitty van Poppel klikte dit net aan op mundicamino.com en heb nog maar het begin gelezen,en dacht,even tijd nemen
er gaan niet zoveel de camino de Norte lopen,en dat hebben wij ,ik en mijn man wel ondervonden,dus aller eerst alsnog gefeliciteerd!!!Wij zijn er dit jaar10 sept met volle moed aan begonnen,maar toch eerst even dit.Zijn in 1990 voor de eerste keer naar Santiago gefietst,geweldig,daarna nog 2keer waarvan de laatste keer,vanaf Irun naar huis Oisterwijk ,en ieder keer zagen wij die lopers,wij waren
in eerste plaats fietsers,maar met slecht weer gingen we lopen,zoals het Pieterpad van boven naar beneden en terug,het Jabikspad
en zo nog meerdere,dus begonnen wij er in 1907bij de laatste fiets tocht zullen wij ook eens de tocht gaan lopen,en ja van Saint-Jean de Port een geweldige Tocht,veel ontmoetingen ,met het gevolg na een tijdje, begonnen (het laat je niet meer los )zullen we ?zullen we?en ja en zijn begonnen aan de camino de Norte,en nu komt het,we hebben tot Gernika gelopen in 5 dagen,ik had het gehad.veel te veel omhoog en omlaag niemand of weinig mensen gezien,ik zij tegen mijn man ,dit wil ik niet, hij begreep het,en na wat overwegingen van we kunnen naar huis OF we gaan zakken naar Belerado en nemen de camino de Frans weer op,dat hebben we gedaan HEERLIJK en zo zijn we in totaal in 30 dagen inSantiago moe maar voldaan voor de 5de keer aangekomen,niet meer zoals de eerste keer,maar wel met hetzelfde gevoel,het was heel
druk van wegen 10-10-10 we hebben 3uur in de rij gestaan voor ons compostolaat,ik heb heel je verhaal nog niet gelezen maar dat ga ik doen,(had ik eigenlijk eerst moeten doen)
Oisterwijkse groeten
Jan Kitty van Poppel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
