Impressies

Nu nog 65 km. Volgens planning kom ik op dinsdagochtend aan in Santiago. Dat leek me wel aardig. Namelijk in 25 dgn. van St. Jean Pied de Port naar Santiago en in 6 dgn. van Lordes naar Santiago. Bij elkaar 31 dagen: een maand dus. En een gemiddelde van 30 km per dag. Dinsdag, het laatste stuk, is 5 km om op tijd te zijn voor de afmelding en om de speciale pelgrimsmis waarbij het megagrote wierookvat schijnt te worden ¨losgelaten¨ bij te wonen. Mogelijk dat ik daarna nog in 3 dgn. naar Kaap Finisterre loop (90 km). Dan heb ik in ieder geval vast ¨bij leven¨ vast het einde van de wereld gezien. Zo kon ik het in de jaren 70 ook niet laten om Lands End te bezoeken.
Maar nu eerst even bijpraten over de afgelopen dagen. Het gesprek met de Duitsers en de gedachten erover betitelde ik toen met ¨Overpeinzingen¨. Ik weet nog dat ik dacht het de titel ¨Overdenkingen¨ mee te geven maar voelde intuïtief dat ik er nog niet klaar mee was en koos dus voor een andere titel die meer en beter dekte met de gedachten zoals die tot dan toe vorm hadden gekregen. Overdenkingen geven meer een vervolgstadium aan in mijn beleving. Vervolgens kwamen in de afgelopen dagen met stukjes en beetjes ook andere dedachten en opmerkingen die geplaatst waren boven waardoor ik denk straks in mijn dagboek in ieder geval voor mezelf een completer verhaal te hebben. En daar gaat het toch om. Niettemin prettig om jullie er deel van te mogen/kunnen laten zijn.
De auberge waar ik eergisteren overnachtte en de laatste plaats kreeg toegewezen heeft wel een bijzondere plaats ingenomen in het geheel. Natuurlijk wil je na die zware dag over de bergen douchen. In dit geval wel heel een heel speciale. Er bleek een knop voor het hete en een knop voor het koude water. Als je beide ingedrukt hield was het prima douchewater. Alleen zonder hulp van een ander of beide handen lukt dat niet. Liet je de één te vroeg los dan was het ijskoud en in geval van de ander dan verbrandde je. Met je rug beide indrukken ging ook niet. Sneller dan op deze wijze of de keren dat er alleen een koude douche beschikbaar was (zoals vandaag na al die regen) heb ik nog niet eerder gedouched. Verder werden de kamers afgesloten door piepende (in de scharnieren) en krakende klapdeurtjes. Als je dan ook nog een snurkende kamergenoot hebt(we sliepen er met 4 op een kamer) die het zo bont maakte met dat lawaai dat zelfs mijn uitzettende oordoppen dit geluid niet tegenhielden dan kun je het vervolg wel raden. Geen nachtrust dus. Om 01.00 uur constateerde ik dat zijn onderbuurman zijn biezen had gepakt en met matras en al was vertrokken. Een uur later heb ik het voorbeeld gevolgd. De andere 2 wakker natuurlijk want ik lag op het bovenbed en van alles donderde natuurlijk op het bed beneden me. Ben met matras en al naar boven gelopen en op een recreatie gedeelte verder gaan slapen wat natuurlijk niet lukte met al de slaande klapdeuren. De prijs voor de nacht was ¨donativo¨ (vrijwillige donatie). De hoogte laat zich raden. De volg. ochtend sliep de snurker nog toen we om 7.00 uur vertrokken. Ieder had er de smoor in maar liet het zo. Het is de Camino immers. Vredelievend. In de recreatieruimte werden ´s-ochtends niet alleen voeten verzorgd (niet om aan te zien die resultaten van de beginners) en er werd gegeten want andere gelegenheden waren er niet. EEen smakelijke bedoening. Dat zien al die toeristen dus niet bij een bezoek aan een auberge. Het was ook hier(nog 130 km)dat velen hun Pelgrimsreis beginnen want voor de zgn. ¨Compostella¨ moet je per voet tenminste de laatste 100 km per voet hebben afgelegd en per fiets 200 km en per paard ook 100 km.
Op mijn tocht gisteren kwam ik een Duitse tegen die de tocht al vanaf Pamplona per paard deed. Een poosje met hen mee opgelopen. Geweldig hoe ze dat deed. Opschieten: Ho maar. Het paard bleef gras zoeken en eten.
De afgelopen dagen waren de trajecten geweldig en heb ik weer prachtige foto´s kunnen nemen en volop kunnen genietn. Maar vendaag was het even wat anders. Al vroeg in de morgen, vlak na vertrek begon het te miezeren. Het was een tocht van heuvel op en heuvel af. Niet zo ver: 33 km. Maar als je dan steeds van die miezer en regenvlagen hebt en in regenkleding loopt dan is dat geen genoegen. Je begint in fleece. Vervolgens toch maar geen regenjack maar mijn dunne blauwe poncho aangetrokken. Die capuchon van de poncho kan op mijn hoofd en daar bovenop mijn zonnehoed zodat het geheel blijft zitten. Weer later de regenhoes over de rugzak gedaan en mijn groene regenbroek aangetrokken met daaronder mijn rode ¨Gamaschen¨(hoezen over de schoenen). Een kakelbont geheel dus. Op een enkele ander foto na is dat voor vandaag het fotografisch resultaat. Ben benieuwd.
Ook hier is de auberge weer overvol en was ik om 15.00 uur weer net op tijd voor een bed. Velen zie je lopen zoals wij bij ons dagjesmensen, op gymschoenen en weinig bepakking. Omdat ze een pelgrimspas hebben kunnen van deze goedkope voorzieningen gebruik maken. Ook het lichaamsformaat van menigeen laat zich raden. Taxi´s met pelgrims of wachtenden bij bushaltes zijn het gevolg, zeker op een regendag als vandaag. Als serieuze loper van de gehele afstand ben je dan al snel te laat voor een bed. Het blijft dus zaak een calculerende Europeaan te zijn of te worden.
Leuk weer al jullie reacties.
Reinoud zijn gedicht vergt toch tijd om begrepen te worden. Ik zal het overschrijven en nog eens rustig lezen. Oscar: als je weet hoeveel kleuren groen gras ik heb gezien na de vele heuvels dan zou je deze tocht ook eens moeten maken om de verschillen te ervaren. Nelleke, leuk dat je reageerde. De Lupulus heb ik hier niet gezien wel veel Vinceminor in het wild. Voor jou als liefhebster van de natuur zeker de moeite waard om deze tocht geheel of gedeeltelijk te maken.
Het wordt te lang om op ieder te reageren. Maar ik hoop jullie binnenkort weer te zien. Maar eerst hoop ik Els te treffen omdat ik zoveel sneller ben gegaan willen we proberen samen nog een aantal dagen in Madrid door te brengen waar toch mijn tussen stop is. Na ruim 4 weken lopen en evt. nog 3 dgn. is het na Kaap Finisterre ook wel genoeg. Verlang ook wel erg naar mijn eigen(t)huis en naar de kinderen. Jullie persoonlijk te bedanken en de weer met Arthur en Jan te gaan hardlopen en hun vorderingen te ondergaan.
In vriendschap: Jos