Bezigheidstherapie

De Bibliotheek van Zamora geeft me de gelegenheid om jullie alweer te schrijven. Dat was me gisteren de route wel. een route dus langs een provinciale weg zo druk als de weg naar Hilversum met dan aan weerskanten een strook van een meter waarop we moesten lopen. ´s-avonds werd er bij Senora Carmen met de Fransen, de Duitsers en een Spanjaard nog lang over nagepraat. Het is gewoon te gevarlijk. Je kunt die 7 uur geen moment je aandacht laten verslappen. Overigens heeft Senora carmen nog slechts enkele tanden en haar moeder zells niets meer maar de open haard was aan en het was ook zeer gezellig. Neemt niet weg dat hoewel ik dacht alleen te slapen rond 4 uur een sprong op mijn bed mij wakker maakte. Ik had het kleine raampje tevoren een stukje open gezet en daarnaast was een dakje. Uiteraard zocht ik ogenblikkelijk mijn ¨koplamp¨ maar ddor mijn actie voelde ik wederom een sprong vanaf mijn bed naar het raam en was de ¨vogel¨ gevlogen. Waarschijnlijk een kat in ieder geval een ongenode gast. Vandaag als verandering met heerlijk weer (20 graden) gelopen over prachtige lange wegen. De rust kon terugkeren na de hectiek van gisteren. Zamora is prachtig en houdt het tussen de Romantiek en Jugendstil zegt mijn reisgids. Ik denk toch meer aan Romaans en Byzantijns gelet op de Noord-Afrikaanse invloed.
Gek dat vandaag ik meer weer ging concentreren op dingen die ik echt voor mezelf belangrijk vind terwijl ik gisteren weer aan bezigheidstherapie moest doen om bijna 30 km langs die N630 te lopen. Wat ik vroeger al deed met de afstanden bv. het aantal voetstappen of de tijd te bepalen tussen de hectometerpaaltjes. Daaraan voegde ik nu de rekensommen toe van de Romeinse mijl. Deze is 1840 m. gebaseerd op 2000 voetstappen. Ook dat geeft weer aardige vergelijkingen met andere grootheden. Ik zou wel weten hoe ik nu in het Basisonderwijs hoofdrekenen moest geven. Laat ze de avond 4-daagse lopen en geef ze rekensommen mee. Ik weet zeker dat vemoeidheid of blaren veel minder voelbaar zijn.
Verder heb ik nog eens nagedacht over de zaak van Anne, dochter van Olaf, die zich afvroeg hoe iemand 100 km. kan lopen. Uiteraard is het een kwestie van beschikbare tijd en ga ik er maar vanuit dat je niet echt gestoord bent zoals ik degene beschouw die jaarlijks dit willen lopen omdat ze zich anders ziek voelen!! Volgens mij zijn ze nog nooit beter geweest!!. Maar dat tot daar aan toe.
Ik denk dat het om de volgende zaken gaat waarvan ik zo snel de belangrijkheid niet kan aangeven en Antwoord vinden op de vraag of je het wel kunt. Iets bijzonders willen doen wat niet iedereen zomaar gaat doen. Iets gaan organiseren, voorbereiden, je verdiepen (materiaal, reisgegevens, soms trainen), iets helemaal zelf doen (ook al ga je met een ander), contacten hebben die je kunt delen maar alleen van jou zijn, het zijn jouw ervaringen, interesse hebben in cultuur, geschiedenis of het (beter) willen leren van de taal. En tot slot de ¨kick¨ als je er bent dat je gedaan hebt wat je wilde en dat dat zich uitstrekte over vele weken. Anne misschien spreek ik je er nog wel eens over.
Nog even en ik moet afsluiten want als bezigheidstherapie is hier besloten dat de Alberque om 20.00 uur sluit want hier begint de zomertijd pas op 1 mei!!!! Dus in plaats van het bezichtigen van het 1 en ander nu dus vooral inkopen gedaan voor vanavond en morgen. Morgen volgt waarschijnlijk een etappe van meer dan 40 km. omdat een alberque dicht schijnt te zijn. Gewoon dus je niet druk om maken. Ik heb een mooie fles Rioga Crianza gekocht uit 1997. Yoghert, een appel, een sinaasappel, 2 bananen, ingeblikte salade, 2 broden want ook de komende dagen zal ¨schraalhans keukenmeester zijn¨. Het zal me ook niet weer gebeuren dat ik zelf met mijn laatse € 4,-- Salamanca bereikte omdat er dagenlang geen gelegenheid was om geld op te nemen.
Morgen kom ik over de 600 km. Dwz. dus 3/5 van de reis. Wat is het dan al ver, veel verder dan als je zegt ik moet nog 400 km.!!
Vandaag dacht ik, alsof het een Cruijffiaanse uitspraak kon zijn: ¨Als je stopt kom je niet verder¨. Zo is dat met deze tocht en met veel meet dingen in het leven. Toch stop ik, maar hoo0p en beloof om verder tegaan. Letterlijk en figuurlijk.
Met een hartelijke groet. Jos