Gaandeweg

Gaandeweg ben ik inmiddels in CEA aangekomen. Dat is nog 83 km van Santiago. Gaandeweg ben ik door de tijd gegaan. De tijd van eeuwen en de tijd van weken. Je llopt door de tijd van het verleden, de tijd van het heden naar de tijd van de toekomst waarvan je nog niet weet wat die je zal brengen. Mogelijk binnenkort weer met thuis verenigt. Wat een indrukken. Bij Sevilla de Romeinse stad Italica bezocht waar keizer Hadrianus (van de Muur van Hadriaus in Schotland) waarschijnlijk is geboren en ook Trojanus. Daarna over veel Calzada Romana (de Romeinse weg)gelopen waarbij de karresporen nog zichtbaar uitgesleten zijn in het graniete gesteente. Door dorpen waar die tijd lijkt te hebben stilgestaan. Ik lijk verbonden met het Flintstone tijdperk met soms een vleugje Middeleeuwen. Paard en wagen is daar nog letterlijk onbekend. Het is nog de muilezel als last- en trekdier. Eten doe je wat het land verschaft. Soep met wortelen, doperwten, wat groente en aardappelstukjes en zacht vlees van onbekende herkomst!!!. het hoofdgerecht bestaat uit dezelfde onderdelen. Langs ,s-heren wegen kom je de mensen op het land zeer nabij. Krom gegroeid van het plukken en poeten. Sommigen kunnen niet eens meer rechto0p staan. Het lijkt of de mens nog steeds een viervoeter is gebleven. Steunend op een stok zie ik ze in de dorpen als ze niet werken. Voorzichtig schuivelend ga ik met mijn stokken, onhoorbaar, langs. Want wat bij deze oude mensen rechtop is gebleven is het hoofd. Als ze me zien groeten ze. Mij past bescheidenheid bij het fotograferen. Uit deze droom door het verleden schrik ik wakker als ik Ourense nader. Eeen stad van 100.000 inwoners. het jachtige verkeer komt me tegemoet. De tijd heeft niet stilgestaan. De vrolijke flintstone-achtige vervoermiddelen hebben plaats gemaakt voor snelle aggressief ¨ogende¨ wagens waarvan de bereiders hopelijk niet nog eens met een stok hoeven te lopen door een andere oorzaak als het werken op het land of het gaan op pelgrimstocht. Gaandeweg heb ook ik wat verloren. ¨Gewicht¨-igheid. Dat was en is in menselijk opzicht ook heel wat waard. Tot een volgende keer.