Peregrinos Turisticos

Eindelijk een internet mogelijkheid gevonden. Volgens mij de enige portal hier in deze stad. De mogelijkheden voor internet vallen deze route toch zeer tegen.
Inmiddels is op de kaart te zien dat ik Santiago op 120 km na ben genaderd. Helaas, wat mij betreft, gaat het niet sneller omdat de afstanden tussen de albergues te ver uiteen liggen. Vaak moet je dan 40 km overbruggen en dat is teveel in deze tijd van het jaar. Eigenlijk heb je per dag maar 8-9 uur om te lopen incl. rustpauzes. Hierdoor is voor mij 35 km wel het max. Hopelijk lukt dat morgen als het weer meewerkt. Overigens heb ik daar met 1 dag regen niet over te klagen. Mogelijk kom ik maandag in Santiago aan. Amstelveen trekt. Vandaag dacht ik nog toen ik urenlang in de ochtendnevel door de bossen liep: ¨het lijkt wel of ik aan een elastiek loop. Vrijwillig vastgelegd in Amstelveen en alsmaar verder uitgerekt in de richting van Santiago¨. Maar na bijna 4 weken raakt de rek eruit en wil het elastiek weer ontspannen. Nog een laatste krachtsinspanning dan ben ik weer terug waar ik thuishoor. Een heerlijk gevoel om weg te zijn en weer thuis te kunnen (mogen) komen.
Tot zover deze lange inleiding want ik weet niet hoeveel tijd me op internet nog is gegund.
De vorige keer schreef ik het nog wel te willen hebben over Contrasten tussen deze en mijn andere pelgrimsroutes. De titel van dit stukje slaat op één daarvan.
Toen ik in Irun van start ging kon ik niet vermoeden dat er wat betreft het type pelgrims zoveel onderscheid is . Natuurlijk zijn er personen die zich onvoldoende hebben voorbereid en qua kleding en training problemen zullen ondervinden. Daarnaast mensen mensen die lichamelijk minder kunnen. Voor de laatsten is dit een geweldige route. Dat is echter in veel opzichten wel een verschil met de meest populaire route die van de Camino Francees (via Burgos en Leon). Op deze route wordt heel veel lief en leed gedeeld maar bijna ieder wil de 700 km. naar Santiago lopen. Er zijn ook naar verhouding niet veel mogelijkheden om deze op andere wijze af te leggen. Op de Ruta de la Plata (vanaf Sevilla) vind je eigenlijk geen mensen die niet al eens een Camino hebben gelopen. 1000 km. In eenzaamheid vraagt ook wel wat anders. Op de huidige route (Camino del Norte) is het wel anders. Eerder schreef ik al dat velen tussentijds de trein of de bus pakken. Dat is tot het moment dat ik de kust verliet alleen maar erger geworden. De noordelijke route biedt 600 km lang de mogelijkheid om bijna voor niets de trein of de bus te nemen. Dat is uiteraard begrijpelijk als mensen op leeftijd zijn of lich. problemen hebben en toch aan tijd gebonden zijn. Maar wat er gebeurt is dat vele jongeren een Pelgrimspas kopen en op reis gaan om langs deze Noordelijke Pelgrimsroute er een wandelvakantie van maken. Vaak is voor hen een afstand tussen de albergues van 30 km teveel. Dus wordt bus of trein genomen. Men is dus op tijd in de albergue (en ontvangt dan ook een stempel, dat later blijkt van grote waarde te zijn) en zoekt vervolgens de vele prachtige stranden langs de Noordkust van Spanje op. Gaat ´s-avonds uit, laat naar bed, laat op en de volgende dag hetzelfde ritueel. Om in termen van de Camino te spreken : ¨de weg is het doel¨. Het is hun weg maar deze staat wel vaaks haaks op die van de pelgrims met andere (meer oorspronkelijke) uitgangspunten. Een oordeel wordt niet gevraagd maar een gevoel van onvrede kunnen vele met mij onderling niet onderdrukken omdat die het onmogelijk maakt in te schatten of je nog een slaapplaats zult vinden. De groepen clusteren zich vaak omdat men elkaar stimuleert om op deze vakantie-achtige manier verder te gaan. Vanaf het moment dat we de kust verlieten zie ik ook in de albergues weer de oorspronkelijke pelgrims zoals die bekend zijn van de ander routes of de doorzetters die op deze route zijn begonnen. De anderen kiezen ervoor om de trein te nemen naar Baamonde. Dat is 100 km. voor Santiago. Om je Compostela te krijgen moet je aantonen de laatste 100 km te hebben gelopen. Doe je alleen de laatste 100 km dat moet je 2 stempels per dag hebben maar omdat ze al eerder op weg waren (op welke manier wordt niet gecontroleerd) hebben ze voldoende stempels en is 1 per dag genoeg. Aan die voorwaarde voldoen ze dus. Wij zijn ze dus Pelgrimtoeristen gaan noemen. Ik ben benieuwd wat ik de laatste dagen ga tegenkomen als ook de Franse route en de Camino Primitivo (die lang geleden van onze route afsplitste) zich bij die van ons voegt. Oftewel wij die bij hen. Mogelijk kan ik jullie nog berichten. Mij gaat het goed, jullie wens ik ook het beste. Jos