Grande Finale

Het reisdoel werd vandaag om 12.00 uur bereikt bereikt bij het luiden van de klokken werd ik binnengehaald!!!
Doordat ik gisteren vanuit Sobrado dos Monxes 38 km had gelopen naar Santa Irene hoefde ik vandaag nog maar 23 km. Het was eigenlijk de bedoeling om in Arzua te stoppen maar toen ik daar om even na 12 uur was en al vele pelgrims daar zag liggen wachten op het openingstijdstip deed me dat teveel denken aan de ¨dolle dwaze dagen¨ van de Bijenkorf en besloot er dus maar 16 km aan vast te plakken. Een andere reden is dat in Arzua vele Camino routes samenkomen dus een drukte van jewelste. Santa Irene zou een goede tussenstop zijn maar je moet wel eten meenemen want een restaurant ligt op een km afstand. De laatste reden, maar toch niet onblangrijk was de dag winst die ik kon boeken en zo in exact 4 weken + een buskaartje voor 20 km Santiago heb weten te bereiken.
Het is opvallend hoeveel honderden maar dan ook honderden pelgrims je ´s-ochtends voor je uit ziet gaan. Totdat er heuvels komen en steilere dalen. Dan zie je het onderscheid voor je ogen zich ontwikkelen. De mensen van de dagtrips maar ook de mensen met lich. problemen.
Voor de ¨aardigheid¨ zal ik hier even wat aandacht aan schenken.
Ik begin maar met vandaag. Al snel haalde ik een Engelse goep in van een Kath. organisatie die echt vanuit geloofsoverwegingen dagelijks 20-25 km liepen met uiteraard alleen een dagrugzakje. Overnachtingen in een hotel. Hele groepen die afgelopen week zijn gestart en zondag in Santiago willen zijn. Vandaag een vrouw voor me met een trolly op haar rug. Als er asfalt lag zette ze de trolly op de grond en trok haar bagage zo voort en als het weer zandachtige grond werd droeg ze haar bagage weer op de rug. Het is wel voor te stellen dat op langere afstanden dit niet echt confortabel is. Gisteren zag ik zelfs een vrouw die zoveel last had van haar voeten dat ze achteruit de berg afging. Maar de ervaring van gisteren sloeg wel alles. Op enig momnt liep er een mega dikke vrouw voor me met weliswaar niet teveel bagage maar toch haar gewicht was al genoeg om onder te bezwijken. Terwijl ik op haar inliep kon ik toch mijn bewondering niet onder ¨stoelen of banken¨ steken en bracht dat dus woordelijk naar voren toen ik haar passeerde met een ¨Bon Camino¨ en met een waarderende blik nam ik mijn zonnehoedje af. Zij was Italiaans en ook het tempo was niet van die aard dat ik verdere pogingen tot een korte conversatie heb ondernomen. Ik weet nog dat ik om 15.45 uur in Santa Irene aankwam en er nog voldoende plaatsen waren. Mogelijk had ze een uur later aan kunnen komen maar niet dus. Toen ik na het douchen en de was gedaan te hebben toch besloot de km heen en terug naar het restaurant te lopen trof ik haar daar omstreeks 5 uur aan achter een geweldige ¨salade mixta¨, een groot glas cola en liet ze vervolgns nog een fraaie carbonade met frites aanrukken. Zij maakte dus duidelijk geen aanstalten om door te lopen maar gebruik te maken van de siësta om te eten. Na wederom een salade mixtas als ¨postres¨ rekende ze af na ondertussen uitgebreid en bijzonder enthousiast in het Italiaans verkondigde dat ze op weg was naar Santiago en niet zo ver meer moest. Toen ze tegen 6 uur vertrok vroeg ze nog of het ver was en zag er met mijn mededeling van ¨een km¨ opgelucht uit. Tegen 7 uur zag ik een auto stoppen bij het restaurant. De dame in kwestie stapte uit waarschijnlijk op weg naar een privaat onderkomen omdat er voor haar geen ¨plaats meer was in de herberg¨. Natuurlijk heb ik discreet van bovengenoemde voorvallen foto´s gemaakt anders lijkt het te ongeloofwaardig voor woorden. Het is echter wel geweldig hoe ieder op eigen manier de Camino invult en er van geniet. Soms blijft het echter wel ¨lastig¨.
In Santiago aangekomen werd ik overweldigd door de immense menigte die er overal was. Andere jaren stonden er bij het pelgrimsburo mogelijk mensen beneden tot aan de deur nu was het een rij van tientallen meters tot om de hoek van de straat. Dus dan maar later die Compostella. Eerst maar Jacobus begroeten en een vertrouwde arm op zijn schouder leggen. Niet te geloven daar stond een rij van wel 3 uur wachten en dat was vanmiddag ook nog zo. Volgens de verhalen omdat er is gepubliceerd dat in een heilig jaar (dwz. als de naamdag van Jacobus op 25 juli een zondag is) men langs Jacobus kan en ook zijn graf kan bezoeken. Terwijl dit alle voorgaande keren dat ik hier was ook al kon en dus niets speciaals was. Promotioneel dus uitstekend gedaan. Jacobus moest dus ook maar (tot morgen) wachten. Ik heb mijn logeeradres opgezocht op 5 min. afstand van de kathedraal en moeder Maria herkende me direct en ontving me weer met open armen. Vanmiddag eerst weer eens met de stad kennisgemaakt (mijn oude internetcafé is helaas gesloten) en heerlijk een biertje en een portie ¨pulpo¨(inktvis) gegeten. Dat heb ik wel gemist terwijl we zoveel langs de kust hebben gelopen was het bijna nooit te verkrijgen. Dat betekent dus morgen nog 2x PULPO!! met een heerlijk glas witte wijn.
Ik stop voor nu maar ik zal nog wat belevenissen aan het dagboek toevertrouwen. Omdat ik in plaats van donderdag wil proberen dinsdag naar huis te vliegen ga ik nu pogingen ondernemen om dit te verwezenlijken. Misschien wordt DEZE DROOM waarheid en kan ik Els dinsdag weer in mijn armen sluiten.
Vooral dankzij haar, die steeds zei: als je het wilt doen ga dan!! Maar ook dankzij het feit dat een second opinion in het OLVG van mijn beschadigde knieschijf en een uitgelezen trainingsprogramma bij het SMC het toch gelukt is om de funktie te laten herstellen zodat deze tocht van 850 km, na aanvankelijk toch wat lich. ongemakken mogelijk werd. ¨Minder gewicht¨ meenemen was zeer beperkt mogelijk als het gaat om de inhoud van de rugzak. Slechts het persoonlijk gewicht had gereduceerd kunnen worden en valt na deze expeditie enigermate waar te nemen. Een man van ¨enig gewicht¨ zal ik altijd wel blijven zolang andere voedingsmiddelen van calorische waarde zich in mijn belangstelling kunnen blijven verheugen.
Dank voor ieder zijn/haar bijdrage. Ik heb deze met meer dan de gebruikelijke waardering gelezen.